حال وصف فضله ای است که حالت ماقبل خود (فاعل ، مفعول یا هر دوتا) را بیان می کند. در تمام استعمالات لازم نیست حال وصف وفضله  باشد، بلکه از اعتبار از کثرت استعمال می باشد، وگاهی عمده هم می تواند حال واقع شود تا معنای اساسی جمله را به کامل کند و یا از افساد در معانی جمله جلوگیری کند، مانند حالی که سد مسد خبر است (امتداحی الغلام مؤدبا) اینجا نمی تواند معنا بدون ذکر حال کامل شود ومانند واذا قاموا الی الصلواه قاموا کسالی در این آیه اگر کسالی حذف شودکه حال است و فضله هم نیست معنی آیه را نمی توان فهیمد۔