این کتاب مجموعه‌اى است از لغات مهم و الفاظ ناآشنایى که در قرآن و روایات اهل بیت علیهم السلام بکار رفته است. کتاب حاضر از مشهورترین آثار مؤلف به شمار مى‌آید. وى در این کتاب به لغات غریب و ناآشنا اکتفا نکرده و به لغات دیگر نیز پرداخته است.
شیخ فخر الدین طریحى نگارش کتاب «مجمع البحرین» را در 16 رجب سال 1079 هجرى به پایان رسانده است. وى این کتاب را در جوار بیت الله الحرام، در شهر مکه به نگارش درآورده است. شیخ فخرالدین طریحى این کتاب را بعد از نگارش کتاب «غریب القرآن» و کتاب «غریب الحدیث» نگاشته است.
انگیزه نگارش
شیخ فخرالدین طریحى در مقدمه کتاب، انگیزه خود را از نگارش کتاب مجمع البحرین این گونه بیان مى‌فرماید: «و لما صنف فی إیضاح غیر الأحادیث المنسوبة إلى الآل کتب متعددة و دفاتر متبددة، ولم یکن لأحد من الأصحاب ولا لغیرهم من أولى الألباب مصنَف مستقل موضِح لأخبارنا مبین لآثارنا... حدانی ذلک على الشروع فی تألیف کتاب کاف شاف یرفع عن غریب أحادیثنا أستارها، و یدفع عن غیر الجلی منها غبارها. ثم إنی شفعته بالغرائب القرآنیة والعجائب البرهانیة لیتم الغرض من مجموعی الکتاب والسنة».
یعنى: «من دیدم در شرح روایات و احادیث منسوب به غیرمعصومین و اهل بیت رسول خدا صلى الله علیهم اجمعین کتاب‌هاى متعددى نگاشته شده است و از میان اصحاب و علماى بزرگ نیز کتابى مستقل در شرح اخبار و روایات معصومین علیهم السلام نگاشته نشده است، لذا بر آن شدم تا در شرح سخنان و احادیث اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام این کتاب را به نگارش درآورم. من در این کتاب واژه‌هاى غریب و ناآشناى قرآنى را نیز بر آن افزودم تا از کتاب و سنت به همراه هم بهره‌مند گردیم».
ارزش کتاب
از امتیازات مهم این کتاب جمع میان لغات مهم در کنار الفاظ غریب و ناآشناى واژه‌هاست، واژه‌هایى که در قرآن و سنت طاهره و روایات اهل بیت علیهم السلام وارد شده است و این نکته در درک صحیح معانى آیات قرآن و معانى تفسیرى آن بسیار سودمند و مفید است.
از این جهت، این کتاب در مباحث تفسیرى بسیار مورد توجه و استفاده مفسرین و محققین قرآنى قرار گرفته است. به عبارت دیگر این کتاب علاوه بر آن که یک کتاب لغت است، کتاب «غریب قرآن» و کتاب «غریب حدیث» نیز به شمار مى‌آید.
همچنین، این کتاب در درک صحیح معانى روایات ائمه معصومین علیهم السلام که در زمینه مباحث اعتقادى و فقهى و اخلاقى و دیگر مباحث وارد شده است، بسیار مؤثر و قابل توجه است.
نکته دیگر این که در این کتاب به اسامى بسیارى از پیامبران الهى و راویان احادیث و علما و دانشمندان اسلامى و پادشاهان و شخصیت هاى بزرگ تاریخى و شرح بسیارى از مباحث عقیدتى نیز اشاره شده است.
در حقیقت این کتاب، یک دائرة المعارف از موضوعات گوناگون و مباحث متنوعى مى‌باشد که محققان را براى دستیابی به بسیارى از موضوعات راهنمایی مى‌کند.
شیوه نگارش
شیخ فخرالدین طریحى در این کتاب، لغات را به پیروى از جوهرى بر پایه نظام قافیه ترتیب داده است. بر حسب این نظام، ملاک ترتیب الفبایى لغات در مرتبه اول، حرف پایانى سپس حرف نخست و سرانجام حرف میانى است.
وى در این کتاب همزه و الف را در یک باب آورده و هر یک از حروف الفبا را در عنوان کتابى مستقل آورده است. این کتاب علاوه بر معانى واژه‌ها شامل روایات، احادیث، آیات قرآن کریم، بحث هاى تفسیرى و معجزات قرآن، سخنان بزرگان و مطالب فراوان دیگرى نیز هست.
ترجمه، شرح، تعلیقات و... بر کتاب
کتاب «مجمع البحرین» توسط نجم الممالک، میرزا اسماعیل بن زین العابدین تهرانى ستاره‌شناس مشهور به مصباح، متولد 1300 هجرى و معاصر با آقا بزرگ تهرانى به فارسى ترجمه شده و با نام «ترجمه مجمع البحرین» منتشر گشته است. وى لغات فراوان دیگرى را نیز به آن افزوده است.
علاوه بر مؤلف و فرزند مؤلف، علماى دیگرى از جمله سید میرزا محمد بن میرزا على اصغر حسنى حسینى طباطبایى تبریزى بر این کتاب حاشیه نوشته‌اند.
حکیم عارف، ملقب به صدرالأفاضل، میرزا لطف على شیرازى، متولد 1268 هجرى تعلیقه‌اى بر کتاب مجمع البحرین نگاشته است به نام «رسالة أواسط القلائد» که تاریخ نگارش آن 1299 هجرى است.
مستدرک: شیخ صفى الدین بن شیخ فخرالدین طریحى نجفى (درگذشت 1100 هجرى)، فرزند مؤلف براى این کتاب مستدرکى نوشته است. این مستدرک مجموعه تعلیقات و حواشى است که وى بر این کتاب نوشته است.
ملحقات: شیخ صفى الدین ملحقاتى نیز بر این کتاب دارد. وى در این ملحقات لغاتى بر مجمع البحرین افزوده است.
... ... ... ... ...
یادداشت
کتاب «مجمع البحرین» با توجه به بسیارى از منابع مهم و معتبر لغوى و مجموعه‌هاى بزرگ و لغت نامه‌هاى معروف نگاشته شده است، مانند:
1. «الصحاح» نوشته ابونصر، اسماعیل بن حماد جوهرى (درگذشت 393 هجرى).
2. «النهایة فی قریب الحدیث والأثر»، نوشته ابن اثیر (درگذشت 606 هجرى).
3. «شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم»، نوشته نشوان بن سعید بن نشوان یمنى حِمیرى (درگذشت سال 573 هجرى).
4. «مجمع البحار»، نوشته شیخ محمدطاهر صدیقى فتنى (درگذشت 981 هجرى).
5. «فائق اللغة»، نوشته جارالله، ابوالقاسم محمود بن عمر زمخشرى (درگذشت 538 هجرى).
6. «الغریبین» نوشته هروى.
7. «الدر النثیر»
8. «القاموس»
9. «أساس اللغة»
10. «المجمل من أجناس اللغة»
11. «المغرب الغریب»
12. «شرح نهج العجیب» و کتاب‌ها و شرح هاى فراوان دیگر
